26. 'Taaa... Chciałbyś.'

Kiedy otworzyłam drzwi, nie zaskoczyło mnie specjalnie, że było tam dość czysto. Cóż, Sammi jak zdążyłam zauważyć przesiaduje u niego bardzo często, więc siłą rzeczy chłopak się stara. Obok łóżka stał duży Marshall i obok podpięta gitara – czarny B.C. Rich. Bardzo podobny do tego, który miał Jake. Pod ścianą stały jeszcze trzy inne. Jeszcze jeden Rich, Gibson i ESP’ek. Wow. Jinxx też wiedział co dobre, nie ma co. A dalej… Oh god! Skrzypce klasyczne, obok elektryczne, dalej wiolonczela… Jestem w niebie. Tyle pięknych sprzętów na raz! Podeszłam do instrumentów smyczkowych i zaczęłam je oglądać. Nie, nie gram ani na skrzypcach, ani wioli, ale zawsze chciałam. Szczerze mówiąc, całe życie marzyłam o byciu multi-instrumentalistką. Może kiedyś… Widać, że każdy z instrumentów nie był tani, bo były wykonane idealnie. Kiedy bierze się taki sprzęt do ręki, od razu czujesz jakiej jest klasy. Ten był najwyższej, bez gadania. Odłożyłam skrzypce i wróciłam do czarnego Richa. Dobra, jak już się wkręciłam dzisiaj w granie, to trzeba to wykorzystać. Poprzypominałam sobie skale, drabinki i parę tricków, ale czułam, że przydałby się bardziej solidny i regularny trening, żeby grać sensownie. Ciekawe, czy dałabym radę zagrać coś ze słuchu…? Kto nie próbuje, nie pije szampana. Dobra, jedziemy. Rebel Love Song znam na pamięć. I mam tu na myśli dokładnie muzycznie, nie tylko tekstowo. Spróbujmy. Coś mi tam niby szło, ale jakoś cały czas nie chciało brzmieć jak oryginał.
- Oczywiście wiesz, że to nie ta tonacja…?
Zapytał Jinxx stojący w drzwiach. Obok niego stał Jake i bacznie mnie obserwował.
- Moglibyście się tak nie skradać i podglądać mnie bez uprzedzenia?
Zapytałam wracając do ustawiania przesterów.
- Wybacz. Zbytnio fascynuje nas twoja gra.
Powiedział Jake pokazując mi swój piękny uśmiech. Wywróciłam oczami i wróciłam do grania. Znowu beznadzieja… Ugh.
- Czekaj, spróbuj tą ten bridge zagrać w odwrotnej skali.
Rzucił Pitts patrząc na moje poczynania.
- Jak w ‘odwrotnej’?
Zapytałam. Nie byłam teoretykiem. Żadnej szkoły muzycznej, ani nic takiego. Tyle co umiałam, to z tego korzystałam. Wiedziałam, że jeszcze dużo przede mną, więc to chyba właśnie jest moment kiedy nie mam pojęcia o czym Jake do mnie mówi. Chłopak westchnął i podszedł do mnie. Wziął drugą gitarę, podpiął pod drugi piec i pokazał mi.
- Oł..
No tak, o tym nie pomyślałam. Cóż, jak widać moja edukacja muzyczna napiera rozpędu.
- No okej, ale patrz. Dalej też coś jest nie halo.
Powiedziałam i pokazałam mu to co robiłam dalej.
- Bo się musisz zdecydować partie której z gitar chcesz grać.
Włączył się Jinxx i wziął kolejną gitarę. Nie miał się już gdzie podłączyć, więc grał ‘na głucho’.
- I to jest partia rytmiczna.
Teraz zaczął grać Jake.
- To partie prowadzącej i solowej.
I znów Jinxx.
- A to są partie dodatkowe. Słychać je na oryginale, ale na koncertach trochę zmieniamy. Wiesz, nie mamy trzech gitar na raz.
Dodał i zaczął grać tą zmienioną wersję.
- Nawet jeśli, na dosłownie kilka sekund piosenki po prostu szkoda wprowadzać trzeciego gitarzystę.
Pokiwałam głową.
- To co próbujemy zagrać całość na trzy gitary?
Zapytał Jake z błyskiem w oku. Widać, że lubił eksperymentować, odkrywać nowe brzmienia. Bawił się muzyką. Chłopaki pokazali mi moje partie, ułożyli osobną formę i zaczęliśmy naszą własną wersję Rebel Love Song. Brzmiała inaczej, ale nawet zawahałabym się na stwierdzenie, że lepiej. Była bardziej energetyczna i (nie ukrywajmy) głośniejsza. Bardziej ‘rebel’ niż ‘love’.
- Pff… Moje prywatne lekcje wyglądałyby ciekawiej.
Uśmiechnął się uszczypliwie Ashley, stojący w drzwiach.
- Taaa… Chciałbyś.
Szybko się odgryzłam, a gitarzyści zmierzyli triumfalnie kumpla.
- I co ty na to?
Żachnął się Jake zarzucając mi swoją rękę na ramiona.
- Nie mów hop, zanim nie skoczysz.
Rzucił Ashley do mnie z tajemniczym spojrzeniem, uśmiechając się lekko i wyszedł.
- Myślicie, że mam się bać?
Zapytałam chłopaków, odłączając sprzęt.
- To zależy… Krążą plotki, że dziewczyny z jego pokoju kiedy wejdą ,wychodzą dopiero po kilku godzinach. Zupełnie inne.
Powiedział Jake przybierając ton jakby opowiadał jakąś mrożącą krew w żyłach historię.
- A w międzyczasie słychać głośnie krzyki.
Dodał poważnie Jinxx.
- Hahahahahah.
Nie wytrzymałam. To było epickie. Zaczęłam ze śmiechu pokładać się na łóżku Jeremy’ego. Nie ma to jak opisać uprawianie seksu pana Pury'ego, jako najstraszniejszą historię tej willi. Chwilę później zaczął wtórować mi ich śmiech. Kocham tych głupoli.
- To chyba fakty. Bo zdaje się, że mówi mi to dwóch świadków naocznych.
Powiedziałam, kiedy już się opanowałam.
- Dzięki Bogu, nie ‘naocznych’! Słuch to jedno, ale wolałbym tego nie widzieć!
Zakrzyknął szybko w odpowiedzi naczelny skrzypek. I znów wpadliśmy w głupawkę.